Ciekawe czy pozbawią mnie wolności

Dziś ma się odbyć posiedzenie w przedmiocie wniosku Kuratora o zarządzenie wyroku 6 miesięcy więzienia. Sprawa nadaje się do Izby Dyscyplinarnej, o czym poinformowałem ministra M. Wójcika, posłów P. Czarnka, D. Milewskiego, J. Ozdobę oraz „Kastę”.

Sąd Rejonowy w Złotoryi

Prokuratura Krajowa

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

Dotyczy: II K 851/18, II Ko 2312/19, II Ko 2313/19

Stanowisko

Posiedzenie w przedmiocie rozpoznania wniosku Kuratora o zarządzenie wykonania wyroku pozbawienia wolności w sprawie II K 851/18 jest bezprzedmiotowe, jest nielegalne. Sąd Rejonowy w Złotoryi nie dysponuje tytułem wykonawczym w postaci wyroku sądu odwoławczego, utrzymującego w mocy zaskarżony wyrok sądu pierwszej instancji.Postępowanie sądowe jest co najmniej dwuinstancyjne. Niemerytoryczny i wadliwy wyrok pierwszej instancji ogłoszony skrycie w dniu 28 lutego 2019 r. nie miał prawa się uprawomocnić. Ogłoszenie i uprawomocnienie kapturowego wyroku było przekroczeniem uprawnień.

Zarzuty

1.      Czynów określonych w akcie oskarżenia nie popełniono.

2.      Apelacja złożona zgodnie z ustawą w dniu 8 kwietnia 2019 r. wraz z uzasadnieniem w myślart. 445 k.p.k., pięć dni od doręczenia wyroku nie została rozpoznana. Sąd nie zagwarantował oskarżonemu realizacji uprawnień procesowych. Postępowanie II K 851/18 jest w toku.

Wnioski

1.      Rozpoznanie apelacji złożonej zgodnie z ustawą, bądź

2.      Wznowienie postępowania II K 851/18 w związku z rażącą obrazą przepisów prawa materialnego i przepisów prawa procesowego – skierowanie sprawy na posiedzenie w przedmiocie umorzenia postępowania ze względu na negatywne przesłanki procesowe, na podstawieart. 17 § 1 pkt 1 i 9 k.p.k.

Uzasadnienie

Ad 1.

Sprawa dotyczy postępowania egzekucyjnego I Co 3259/08 przeprowadzonego sprzecznie z prawem. Organ egzekucyjny prowadził postępowanie egzekucyjne w trybie niedopuszczalnym na podstawie art. 1050 k.p.c. (vide uchwałaSN III CZP 23/06) i pokrzywdzony miał prawo do wyrażenia krytyki w tej materii. Przyczyna sfingowanego procesu karnego (obstrukcja) trwa, a wyrok bezprawnie zapadł. Oskarżenie z art. 226 § 1 k.k. było niedopuszczalne, ponieważ nie zaistniały dwa czynniki łącznie – zbieżność czasowa i miejscowa czynu (vide wyrokiem TKP 3/06 i uchwała SNI KZP 8/12). Oskarżenie z art. 238 k.k. również było przekroczeniem uprawnień, ponieważGrzegorz Niedźwiecki nie złożył w dniu 24 lipca 2018 r. fałszywego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa spełniającego elementy pisma procesowego w myślart. 219 § 1 pkt 4 k.p.k. Prokuratura winna była wezwać osobę wysyłającą wiadomość e-mail do uzupełnienia braków formalnych, pod rygorem uznania pisma za bezskuteczne (art. 120 § 2 k.p.k.). Nie było podstaw obiektywnych i prawnych do wniesienia aktu oskarżenia.

Załączniki:

1.      Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2006 r.,III CZP 23/06,

2.      Wezwanie Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze z dnia 13 stycznia 2020 r. do uzupełnienia braku formalnego pisma procesowego.

Ad 2.

Sąd Rejonowy w Złotoryi niedopełnił obowiązku przeprowadzenia postępowania dowodowego celem rozpoznania wniosku oskarżonego o umorzenie postępowania. Określenie w protokole rozprawy głównej, że wniosek był przedwczesny było oszustwem, było obejściem prawa. Wyrok zapadł bez procesu.

Sąd Rejonowy w Złotoryi nie podał na wezwaniu z dnia 10 stycznia 2019 r. na rozprawę główną (nie na ogłoszenie wyroku), czy stawiennictwo oskarżonego jest obowiązkowe i nie uprzedził o skutkach niestawiennictwa (art. 129 § 1 k.p.k.).

Sąd Rejonowy w Złotoryi nie zagwarantował oskarżonemu broniącemu się bez adwokata realizacji uprawnień procesowych. Nie poinformował oskarżonego o ogłoszeniu wyroku i nie pouczył go o przysługującym prawie (art. 100 § 8 k.p.k.).

Sąd Rejonowy w Złotoryi nie zawiadomił prokuratora, a także stron o przyjęciu apelacji i nie przekazał jej niezwłocznie sądowi odwoławczemu (art. 448 § 1 k.p.k.).

Sąd Rejonowy w Złotoryi nie wydał zarządzenia o odmowie przyjęcia środka odwoławczego (art. 429 § 1 k.p.k.). Na zarządzenie odmawiające przyjęcia środka odwoławczego przysługiwało zażalenie (art. 429 § 2 k.p.k.).

Sąd Rejonowy w Złotoryi procedował po złożeniu apelacji na niewnioskowanych wnioskach, na fikcyjnych wnioskach. To była iluzja procesowa. Oskarżony wskazywał w zażaleniach, że postępowania są bezprzedmiotowe, wnosił o wszczęcie postępowania apelacyjnego. Postępowanie karne II K 861/18 jest w toku, Sąd nie miał prawa uprawomocnić wyroku I instancji.

Sąd Rejonowy w Złotoryi dopuścił się rażącej obrazy przepisów prawa materialnego i prawa procesowego, nie powinien w ogóle orzekać we własnej sprawie. Tym bardziej, że sprawa dotyczy przekroczenia uprawnień przez funkcjonariusza tego sądu. W postępowaniu karnym II K 851/18 naruszono prawo do rzetelnego procesu sądowego (art. 6 EKPCz).

Załączniki:

3.      Wstępna apelacja z dnia 4 kwietnia 2019 r.

4.      Apelacja wraz z uzasadnieniem z dnia 8 kwietnia 2019 r.

5.      Wniosek z dnia 23 lipca 2019 r. o doręczenie kopii pięciu pism procesowych oskarżonego, w tym: zawiadomienia formalnego o przestępstwie, postanowienia o oddaleniu wniosku oskarżonego o umorzenie postępowania, wniosku o przywrócenie terminu do złożenia apelacji, wniosku o przywrócenie terminu o doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem[1].

6.      Wniosku dnia 6 sierpnia 2019 r. o doręczenie kopii zarządzenia odmawiającego przyjęcia apelacji złożonej dnia 8 kwietnia 2019 r.

7.      Żądanie rozpatrzenia apelacji w sprawie II K 851/18 z dnia 28 stycznia 2020 r.

Niezależnie od faktu, że wyrok w sprawie II K 851/18 wydano bez przyczyny i z naruszeniem szeregu norm prawa procesowego oraz prawa materialnego, to popełniono delikatnie mówiąc falstart. Przyczyna procesu bowiem trwa, a wyrok wydano. Grzegorz Niedźwiecki pozyskawszy nowe okoliczności w sprawie (orzeczenia sądów powszechnych, świadczące o dyskryminacji i nierównym traktowaniu), złożył w dniu 23 stycznia 2020 r. wniosek o wznowienie postępowania I Co 3259/08 (w załączeniu), w związku z prowadzeniem przez Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze egzekucji w błędnej kwalifikacji prawnej (videSN III CZP 23/06).

Mając na uwadze powyższe, wnoszę jak w petitum (verte).

Nie zagwarantowano oskarżonemu realizacji uprawnień procesowych

Postępowanie II K 851/18Sądu Rejonowego w Złotoryi jest w toku, żądam rozpatrzenia apelacji złożonej zgodnie z ustawą, pięć dni od doręczenia wyroku, dnia 8 kwietnia 2019 r.

Art. 445. KPK – Termin do wniesienia apelacji

Wyrok ogłoszony w tajemnicy na pierwszej rozprawie głównej dnia 28 lutego 2019 r. jest nieprawomocny. Jeżeli jest prawomocny, to nielegalnie, z naruszeniem norm prawa procesowego, niedopełnieniem obowiązków i przekroczeniem uprawnień.

Dopuszczono się rażącej obrazy przepisów prawa materialnego i przepisów prawa procesowego, nie zagwarantowano oskarżonemu realizacji uprawnień procesowych. Wyrok wydano bez procesu, nie wyjaśniono okoliczności faktycznych sprawy.

Wysłanie w dniu 24 lipca 2018 r. słusznej krytyki na temat prowadzenia przez sędziego prowadzącego egzekucji czynności zastępowalnej w niedopuszczalnym trybie (videSN III CZP 23/06) pocztą e-mail, nie zawierało elementów pisma procesowego i nie podlegało kwalifikacji prawnej czynu określonego wart. 238 k.k.

Art. 119. KPK – Elementy pisma procesowego

Art. 1. KK – Warunki odpowiedzialności karnej

Na wezwaniu z dnia 10 stycznia 2019 r. na rozprawę główną (nie na ogłoszenie wyroku), nie było określenia czy stawiennictwo jest obowiązkowe i o skutkach niestawiennictwa.

Art. 129. KPK – Elementy wezwania i zawiadomienia

Art. 117. KPK – Udział uprawnionego w czynności procesowej

Podczas przewodu sądowego w dniu 28 lutego 2019 r. dopuszczono się rażącej obrazy przepisów prawa materialnego i przepisów prawa procesowego.

Poświadczono nieprawdę, iż przedwczesne jest rozpatrywanie wniosku pokrzywdzonego o umorzenie postępowania, nie badając w ogóle tego wniosku, ogłaszając wyrok na pierwszej rozprawie głównej z naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów.

Art. 7. KPK – Zasada swobodnej oceny dowodów

Zasada prawdy materialnej

Sformułowana wart. 2 § 2 k.p.k. zasada prawdy materialnej wprowadza w procesie karnym wymóg opierania wszelkich rozstrzygnięć na zgodnych z prawdą ustaleniach faktycznych, przez które rozumie się ustalenia udowodnione, czyli takie, gdy w świetle przeprowadzonych dowodów fakt przeciwny dowodzonemu jest niemożliwy lub wysoce nieprawdopodobny. Obowiązek udowodnienia odnosić należy jednak tylko do ustaleń niekorzystnych dla oskarżonego, jako że on sam korzysta z domniemania niewinności (art. 5 § 1 k.p.k.), a niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na jego korzyść (art. 5 § 2 k.p.k.). Ze względu na te zasady wydanie wyroku uniewinniającego jest konieczne zarówno wówczas, gdy wykazano niewinność oskarżonego, jak i wtedy - co chyba częściej ma miejsce - gdy nie udowodniono, że jest on winny popełnienia zarzucanego mu czynu przestępnego. W tym ostatnim wypadku wystarczy zatem, że twierdzenia oskarżonego, negujące tezy aktu oskarżenia, zostaną uprawdopodobnione. Wyrok uniewinniający musi jednak zapaść również i w takiej sytuacji, gdy wskazywana przez oskarżonego teza jest co prawda nieuprawdopodobniona, ale też nie zdołano udowodnić mu sprawstwa i winy. Należy podkreślić, że walor prawny uniewinnień z różnych powodów jest taki sam, ponieważ polskie prawo karnoprocesowe nie przewiduje tzw. wyroków pośrednich, czyli pozostawiających daną osobę w stanie ciągłego podejrzenia (absolutio ab instantia).

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2008 r., sygn. III KK 484/07

Po zamknięciu przewodu sądowego nie było głosów końcowych stron.

Art. 406. KPK – Kolejność głosów po zamknięciu przewodu sądowego

Nie było narady sądu (patrz protokół rozprawy głównej).

Art. 408. KPK – Narada sądu

Zaniechano obciążenia „skazanego” opłatą i kosztami sądowymi, co jest kuriozum. Było to uśpienie oskarżonego i naruszenie obowiązku pouczenia oskarżonego co do przysługujących uprawnień oraz niezwłocznego doręczenia orzeczenia podmiotom uprawnionym do zaskarżenia.

Art. 16. KPK – Pouczanie i informowanie uczestników postępowania

Art. 100. KPK – Ogłaszanie i doręczanie orzeczeń i zarządzeń

Niezależnie od powyższego, oskarżony złożył zgodnie z literą prawa apelację w dniu 8 kwietnia 2019 r. Nie zawiadomiono prokuratora oraz obrońców i pełnomocników, a także stron o przyjęciu apelacji i nie przekazano jej niezwłocznie sądowi odwoławczemu.

Art. 448. KPK – Zawiadomienie o przyjęciu apelacji

Nie wydano zarządzenia o odmowie przyjęcia środka odwoławczego, na które przysługuje zażalenie.

Art. 93. KPK – Postanowienia, zarządzenia i polecenia

Art. 429. KPK – Odmowa przyjęcia środka odwoławczego

Każdemu przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, przysługuje prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Prawo to jest fundamentalną zasadą procesu karnego w demokratycznym państwie prawnym. Prawo do obrony, podobnie jak zasady wynikające z art. 42 ust. 1, ma szeroki zakres i dotyczy wszelkich postępowań o charakterze represyjnym oraz wszelkich ich etapów: począwszy od wszczęcia (przedstawienia zarzutów), aż do jego prawomocnego zakończenia, a także postępowań po uprawomocnieniu się wyroku, w tym postępowania wykonawczego.

Art. 6. KPK – Zasada prawa do obrony

Art. 42 ust. 2 Konstytucji – Prawo do obrony, domniemanie niewinności ...

Postępowanie sądowe jest co najmniej dwuinstancyjne.

Art. 176. Konstytucji – Zasada dwuinstancyjnego postępowania

Każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji.

Art. 78. Konstytucji – Prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji

Od wyroku sądu pierwszej instancji stronom przysługuje apelacja.

Art. 444. KPK – Podmioty uprawnione do wniesienia apelacji

Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przysługuje środek odwoławczy stronom oraz innym osobom wskazanym w przepisach ustawy.

Art. 425. KPK – Odwołanie od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji

Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej

Art. 2. Konstytucji – Zasada demokratycznego państwa prawnego

Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.

Art. 7. Konstytucji – Zasady działania organów państwa

Każdy ma obowiązek przestrzegania prawa Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 83. Konstytucji – Obowiązek przestrzegania prawa

Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.

Art. 30. Konstytucji – Zasada ochrony godności człowieka

1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.

2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Art. 32. Konstytucji – Zasada równości obywatela wobec prawa

Nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych.

Art. 40. Konstytucji – Zasada zakazu tortur

1. Każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej.

2. Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw.

Art. 77. Konstytucji – Prawo do wynagrodzenia szkody

1. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą przy rozstrzyganiu o jego prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym albo o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej. Postępowanie przed sądem jest jawne, jednak prasa i publiczność mogą być wyłączone z całości lub części rozprawy sądowej ze względów obyczajowych, z uwagi na porządek publiczny lub bezpieczeństwo państwowe w społeczeństwie demokratycznym, gdy wymaga tego dobro małoletnich lub gdy służy to ochronie życia prywatnego stron albo też w okolicznościach szczególnych, w granicach uznanych przez sąd za bezwzględnie konieczne, kiedy jawność mogłaby przynieść szkodę interesom wymiaru sprawiedliwości.

2. Każdego oskarżonego o popełnienie czynu zagrożonego karą uważa się za niewinnego do czasu udowodnienia mu winy zgodnie z ustawą.

3. Każdy oskarżony o popełnienie czynu zagrożonego karą ma co najmniej prawo do:

a) niezwłocznego otrzymania szczegółowej informacji w języku dla niego zrozumiałym o istocie i przyczynie skierowanego przeciwko niemu oskarżenia;

b) posiadania odpowiedniego czasu i możliwości do przygotowania obrony;

c) bronienia się osobiście lub przez ustanowionego przez siebie obrońcę, a jeśli nie ma wystarczających środków na pokrycie kosztów obrony - do bezpłatnego korzystania z pomocy obrońcy wyznaczonego z urzędu, gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości;

d) przesłuchania lub spowodowania przesłuchania świadków oskarżenia oraz żądania obecności i przesłuchania świadków obrony na takich samych warunkach jak świadków oskarżenia;

e) korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli nie rozumie lub nie mówi językiem używanym w sądzie.

Art. 6. EKPCz – Prawo do rzetelnego procesu sądowego

Postępowanie II K 851/18Sądu Rejonowego w Złotoryi jest bezprawne, nielegalne i nieprawomocne.

Oczekuję zaprzestania terroru państwowego, dyskryminacji i nierównego traktowania.

Oczekuję rozliczenia przyczyny procesów, naprawienia szkody i zaprzestania represji (I Co 3259/08, I Co 441/16 – I Co 154/20w zw. z uchwałąSN III CZP 23/06).

https://socjolog61.neon24.org/post/153495,jestescie-oprawcami-a-nie-sedziami

Tan, kto pozbawi mnie wolności, będzie podlegał karze pozbawienia wolności do lat 10, tj. odpowie za czyn zart. 189 § 2 k.k.

Dodatkowe załączniki:

9.      Żądanie zaprzestania terroru z dnia 7 lutego 2020 r.,

10.   Okoliczności sprawy II K 851/18 trwają, a wyrok wydano – analiza,

11.   Terror państwowy – wniosek do Kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 6 marca 2020 r.,

12.   Postanowienie w sprawie prowadzenie egzekucji czynności zastępowalnej zgodne z uchwałąSN III CZP 23/06,

13.   Wniosek z dnia 27 grudnia 2019 r. do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o zastosowania prawa łaski,

14.   Art. 100 § 8 KPK – Ogłaszanie i doręczanie orzeczeń i zarządzeń,

15.   Status pokrzywdzonego x 2.

Pokrzywdzony

Grzegorz Niedźwiecki